Πάνος Φιλιππακόπουλος
TEXNO-ΛOΓIKH ΓΩNIA__Λες και μας κάνουν χάρη που κατασκευάζουν δρόμους, λες και
είμαστε ζώα που πρέπει να σκύβουν υπομονετικά το κεφάλι στις
παραξενιές των αφεντάδων τους, λες και δεν είμαστε
φορολογούμενοι πολίτες που πληρώνουμε και για τα έργα, αλλά
και για τους μισθούς αυτών των κυρίων__
H ΑΠΟΘΕΩΣΗ ΤΗΣ ΑΛΑΖΟΝΕΙΑΣ
ΣΤΑ τόσα χρόνια που κάνουμε αυτή τη δουλειά δεν είχαμε
φανταστεί ποτέ ότι μπορεί να συμβεί να έχεις αποφασίσει το
θέμα για το οποίο θα γράψεις, να ξέρεις τι ακριβώς θα γράψεις
γι_ αυτό και παρ_ όλα αυτά να κάθεσαι μπροστά στο λευκό χαρτί
(παλιότερα) ή τη λευκή οθόνη (σήμερα) και να μη ξέρεις πώς ν_
αρχίσεις. Όχι γιατί πρόκειται να αναπτύξεις κάποιο _δύσκολο_
θέμα, με _λεπτές_ έννοιες που πρέπει να γίνουν απ_ όλους
κατανοητές, αλλά γιατί η αγανάκτηση σε πνίγει τόσο που σε
κάνει να θέλεις να πεις ταυτόχρονα, με μια λέξη αν είναι
δυνατόν, όλα όσα έχεις στο μυαλό σου, _μπλοκάροντας_ έτσι τη
διατύπωσή τους στο χαρτί.
O λόγος είναι η τρομακτική ταλαιπωρία που επιφύλαξαν μέσα στη
ζέστη του καλοκαιριού, σ_ εμάς όπως και σε χιλιάδες άλλους
οδηγούς, Έλληνες και ξένους, οι ερασιτέχνες της εξουσίας που
_διευθύνουν_ το ΥΠΕΧΩΔΕ με τον σκανδαλωδώς ανεύθυνο
προγραμματισμό των έργων στις εθνικές οδούς. Ακόμα και ο πιο
σαδιστικός νους, ακόμα και ο πιο ανεύθυνος και ανίκανος
κυβερνήτης θα ήταν δύσκολο να φαντασθεί το κλείσιμο του πιο
δύσκολου ίσως σημείου του ελληνικού οδικού δικτύου, της
_Κακιάς Σκάλας_, να συμπέσει με τη μικρή χρονική περίοδο που η
μισή Ελλάδα θα περνούσε από εκεί λόγω καλοκαιρινών διακοπών
(χωρίς μάλιστα να έχει πρώτα τελειώσει το έργο στο άλλο σημείο
ταλαιπωρίας του ίδιου δρόμου, στον Ασπρόπυργο).
Το αποτέλεσμα αυτής της ηλιθιότητας όσοι δεν το ζήσατε από
κοντά το είδατε στις οθόνες της τηλεόρασης ή ακόμη και στις
φωτογραφίες των εφημερίδων. Ένας πραγματικός εφιάλτης,
χειρότερος από τη χειρότερη κυκλοφοριακή συμφόρηση της Αθήνας
στις ώρες αιχμής με απεργία λεωφορείων, όπου μπορούσες να
κάνεις δύο ώρες ή και περισσότερο για να διανύσεις 4 ως 5
χιλιόμετρα. Και οι κύριοι που παριστάνουν την πολιτική
_ηγεσία_ του ΥΠΕΧΩΔΕ, εκεί, ακλόνητοι στις καρέκλες τους, δεν
έσπευσαν να δώσουν αμέσως τις παραιτήσεις τους και να ζητήσουν
ταπεινά συγγνώμη από τους χιλιάδες πολίτες για την _έργω
εξύβριση_ που τους επιφύλασσαν καλοκαιριάτικα. Είχε μάλιστα το
θράσος ο υφυπουργός να μας _διαβεβαιώσει_ ότι τα έργα θα έχουν
τελειώσει μέχρι_ το δεκαπενταύγουστο. Να επιβεβαιώσει δηλαδή
ότι αυτά θα συνεχίζονταν την περίοδο ακριβώς της μεγαλύτερης
αιχμής, επιβεβαιώνοντας έτσι και τη συνενοχή του στην
εξοργιστική ανευθυνότητα του εργολάβου.
_Φταίνε οι υπουργοί για την ταλαιπωρία;_ ίσως αναρωτηθεί
κανείς. Μα και βέβαια, χίλιες φορές ναι στη συγκεκριμένη
περίπτωση. Αυτός είναι ο ρόλος των ανθρώπων που τίθενται
επικεφαλής των διαφόρων κυβερνητικών τομέων, να προβλέπουν τις
ανάγκες των πολιτών και να φροντίζουν για τη λύση των
προβλημάτων τους, παίρνοντας ακόμα και δύσκολες αποφάσεις. Κι
ο σημερινός υπουργός, γνωστός για τις επιδόσεις του στην
πολιτική θεωρητικολογία, απέδειξε ότι απέχει πολύ από την
καθημερινή πραγματικότητα στην οποία αγωνίζεται να ζήσει ο
Έλληνας πολίτης, εργαζόμενος, φορολογούμενος, και δεν μπόρεσε,
ή μάλλον δεν θέλησε να επέμβει για να τον προστατεύσει από
αυτό το αίσχος.
Τόσες δεκαετίες τώρα η Ελλάδα δεν έχει αυτοκινητοδρόμους. H
κατασκευή τους επιτέλους άρχισε μετά από τόσες καθυστερήσεις
και χρειάζεται κάποια χρόνια για να ολοκληρωθεί, επίσης με
καθυστερήσεις. Τι θα παθαίναμε λοιπόν αν καθυστερούσε δύο
μήνες ακόμη το συγκεκριμένο σημείο, προκειμένου να
προστατεύσουμε τους εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που θα
περνούσαν απ_ αυτό και να δείξουμε το σεβασμό μας στους
χιλιάδες ξένους τουρίστες που ήθελαν να επισκεφθούν οδικώς την
Πελοπόννησο;
Αν αυτοί οι κύριοι είχαν ενδιαφερθεί εγκαίρως για την
προστασία των πολιτών, θα είχαν φροντίσει να πληροφορηθούν από
νωρίς τους σκοπούς του εργολάβου και να τον πιέσουν να
κατασκευάσει το έργο στο συγκεκριμένο σημείο νωρίτερα από το
καλοκαίρι (και ξέρουμε πολύ καλά, πως όταν θέλουν να πιέσουν
κάποιον, μπορούν να το κάνουν πολύ αποτελεσματικά). Κι αν αυτό
ήταν τεχνικά αδύνατο, να αναβάλουν τα έργα σ_ εκείνο το σημείο
για δύο μήνες. Ακόμα κι αν αυτό επρόκειτο να αυξήσει το
κόστος. Σε τελική ανάλυση εμείς οι φορολογούμενοι πληρώνουμε
αυτό το κόστος κι έχουμε τουλάχιστον το δικαίωμα ανθρώπινης
μεταχείρισης. Ας έκανε η κυβέρνηση μερικές κομματικές
προσλήψεις λιγότερες, ας περιόριζε για λίγο τις άφθονες
κρατικές σπατάλες, ας διαχειρίζονταν για λίγο τα κρατικά
χρήματα με τον τρόπο που συνηθίζεται στις πολιτισμένες χώρες
και θα έβρισκε τα χρήματα να καλύψει αυτό το κόστος (αν υπήρχε
αύξηση).
Στη συγκεκριμένη περίπτωση οι κύριοι του ΥΠΕΧΩΔΕ εκτόξευσαν
μια ύβρη απέναντί μας και μας εξευτέλισαν με το χειρότερο
τρόπο, λέγοντάς μας ουσιαστικά με τις πράξεις τους: _Δεν
φτάνει που σας φτιάχνουμε και δρόμους, διαμαρτύρεστε κιόλας
για την ταλαιπωρία;_ Λες και μας κάνουν χάρη που κατασκευάζουν
δρόμους, λες και είμαστε ζώα που πρέπει να σκύβουν υπομονετικά
το κεφάλι στις παραξενιές των αφεντάδων τους, λες και δεν
είμαστε φορολογούμενοι πολίτες που πληρώνουμε και για τα έργα,
αλλά και για τους μισθούς αυτών των κυρίων. Χαρακτηριστικότερο
παράδειγμα για την αλαζονεία της εξουσίας δεν νομίζουμε ότι θα
μπορούσαμε να βρούμε. Έτσι γίνεται όταν αυτοί που την ασκούν
είναι τόσο αποκομμένοι από την καθημερινή ζωή και τόσο
αδιάφοροι για τα προβλήματα των πολιτών, που ασκούν την
εξουσία σαν να παίζουν Μονόπολι, με πλαστικά πιόνια, ψεύτικα
λεφτά, χαρτονένια οικόπεδα και ξύλινα σπιτάκια. Είμαστε
περίεργοι πώς θα αντιμετωπίσουν στις επόμενες εκλογές τους
συγκεκριμένους κυρίους του ΥΠΕΧΩΔΕ, οι χιλιάδες ψηφοφόροι που
ταλαιπωρήθηκαν από τις συνέπειες της αλαζονείας και της
αδιαφορίας τους. Θα τους δώσουν το μάθημα που τους αξίζει ή θα
σκύψουν για μια ακόμη φορά το κεφάλι;
ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ όμως για τους πολίτες δεν δείχνουν μόνον οι
εκπρόσωποι της κεντρικής εξουσίας. Πολλές φορές κάποιες
τοπικές αρχές τους συναγωνίζονται σε ανικανότητα πρόβλεψης των
προβλημάτων, αδιαφορία για την επίλυσή τους και τη γνωστή
πολιτικάντικη νοοτροπία που οδηγεί στο διαχωρισμό των _δικών
μας_ και των _ξένων_.
Παρασκευή 29 Ιουλίου, μέρα που χιλιάδες Έλληνες ξεκινούν για
διακοπές. H κίνηση αυξημένη σε όλους τους δρόμους και βέβαια
και στους δρόμους της Εύβοιας, που δέχεται κάθε χρόνο έναν
πολύ μεγάλο αριθμό παραθεριστών, Ελλήνων και ξένων. Αυτήν
ακριβώς τη μέρα (κι απ_ ό,τι διαπιστώσαμε, και τις επόμενες)
μέσα στη Χαλκίδα γίνεται ένα μεγάλο πανηγύρι που, καλά το
καταλάβατε, είναι στημένο ακριβώς στους δρόμους απ_ όπου
περνούν τ_ αυτοκίνητα που κατευθύνονται προς τη βόρεια και
νότια Εύβοια. Παρακάμψεις επί παρακάμψεων, πλήθος στους
δρόμους, τεράστιο κομφούζιο κι ένα κυκλοφοριακό χάος που
θυμίζει Ομόνοια στις χειρότερες στιγμές της. Αποτέλεσμα: μισή
ώρα για να διανύσεις μία απόσταση για την οποία συνήθως δεν
χρειάζονταν παραπάνω από 5 λεπτά.
Δεν είμαστε από εκείνους τους _σνομπ_ που παθαίνουν αλλεργία
όταν βλέπουν ένα _ανατολίτικο παζάρι_ που δεν θυμίζει
_Ευρώπη_. Τιμή μας και καμάρι μας να είμαστε ταυτόχρονα και
ευρωπαίοι και ανατολίτες και να συνδυάζουμε, αν μπορούμε, τον
ορθολογισμό των μεν με την πιο ανθρώπινη συμπεριφορά των δε.
Καμία από τις δύο ιδιότητες όμως δεν δικαιολογεί την αδιαφορία
για τόσες χιλιάδες ανθρώπους, προκειμένου να ικανοποιηθεί μια
τοπική ανάγκη. Θα μπορούσε κάλλιστα το πανηγύρι να οργανωθεί
σε μία περιοχή που δεν είναι _πέρασμα_, ώστε και οι Χαλκιδείς
να χαρούν τη γιορτή τους και οι διερχόμενοι παραθεριστές να
μην ταλαιπωρηθούν. Αλλά βέβαια, βρίσκουν και τα κάνουν αυτά οι
τοπικές αρχές (δημοτικές ή νομαρχιακές, δεν έχει σημασία).
Γιατί αν υπήρχε μια κεντρική εξουσία με στοιχειώδη σοβαρότητα,
θα τους είχε υποχρεώσει να σεβαστούν και τους _ξένους_. Που
τώρα θεωρούνται καλοί, μόνον όταν ενισχύουν με τα χρήματά τους
την τοπική οικονομία._Π.Φ.